Ώρες κοινής ανησυχίας της Μαίρης Κόντζογλου

Κείμενο και φωτογραφία: Άννα Δραγάτση 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το βιβλίο της Μαίρης Κόντζογλου με τίτλο "Ώρες κοινής ανησυχίας", μικρές ιστορίες εγκλεισμού και άλλων δεινών. Ιστορίες εμπνευσμένες από τη νέα πραγματικότητα με την οποία ήρθαμε αντιμέτωποι την άνοιξη του 2020. Με φόντο συνθήκες αυστηρής καραντίνας, οι πρωταγωνιστές των διηγημάτων του βιβλίου είναι οι ένοικοι δυο απέναντι και εντελώς διαφορετικών πολυκατοικιών. Η μία πολυκατοικία είναι νεόδμητη ενώ η άλλη έχει ορατά τα σημάδια του χρόνου.

Και στα δύο κτήρια ζουν απλοί και διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας βιώνει αυτόν τον εγκλεισμό, όλοι τους αναζητούν τη χαρά. Ανακαλύπτουν νέα πράγματα και πρόσωπα που αγνοούσαν πως υπάρχουν χρόνια. Παράλληλα, αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση φέρνει στο φως ζητήματα της κοινωνίας που προϋπήρχαν πολύ πριν την πανδημία.

"Ένας στρατηγός εν αποστρατεία που δεν τα ’χει καλά με κανέναν, μια γυναίκα που εγκληματεί από μεγάλο έρωτα, ένα ζευγάρι που σκόπιμα αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ένας αντιρρησίας στράτευσης, δυο νέοι που ψάχνουν μόνο την αγάπη, ένας τηγανισμένος –στην κυριολεξία όμως– σατράπης σύζυγος, μια συνταξιούχος καθηγήτρια που δεν έχει τραγουδήσει ποτέ, ένας Ρωμαίος και μια Ιουλιέτα που δεν θα πάρουν ποτέ το δηλητήριο γιατί το πίνουν κάθε μέρα."

Στην πρώτη εισαγωγική ιστορία με τίτλο "Οι απέναντι" η συγγραφέας με γλαφυρο τρόπο μας παρουσιάζει τις δύο πολυκατοικίες, τη καθημερινότητα των ανθρώπων που ζουν εκεί και τις διαφορές της ζωής εκεί. Το ένα κτίσμα με ξεφτισμένα παντζούρια το έχει βρει η φθορά του χρόνου ενώ στο άλλο φωλιάζει η πολυτέλεια.

"Για πρώτη και τελευταία φορά οι ματιές τους ανταμώνουν. Όλο σεβασμό. Γιατί να τους χαλάει τώρα τον αγώνα; Λίγο ακόμα..."

Μια ακόμη ιστορία η οποία αναδεικνύει τις διαφορές και τα κοινά που βρίσκονται ανάμεσα στους ενοίκους των δυο πολυκατοικιών είναι το διηγήμα με τίτλο "...μισή αρχοντιά". Πρόκειται για έναν αγώνα καθαριότητας με έπαθλο τον τίτλο της καλύτερης νοικοκυράς με ηρωίδες τις ενοίκους  δυο απέναντι διαμερισμάτων.

Η συγγραφέας άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με ρεαλιστικό τρόπο έχει ως κεντρικό θέμα των διηγημάτων της τις ανθρώπινες σχέσεις επικοινωνώντας σημαντικά και αισιόδοξα μήνυματα. Το παρόν βιβλίο αναδεικνύει το γεγονός πως μπορεί να διαφέρει ο καθένας λόγω της οικονομικής του κατάστασης όμως οι ανησυχίες, τα συναισθήματά, οι σκέψεις, οι προβληματισμοί και η θλίψη δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους αλλά τους ενώνει. Ένα επίκαιρο έργο.

... και επειδή κανείς δεν κατάλαβε τον ερχομό της άνοιξης, όλα είναι διαφορετικά. Τα παλτό συνεχίζουν να κρέμονται μελαγχολικά στις κρεμάστρες πίσω από τις πόρτες εισόδου, τα χαλιά κυλιούνται τεμπέλικα στα πατώματα, οι θάλασσες παραμένουν μουτρωμένες.