Η συλλογή δεκατεσσάρων διηγημάτων της Βάσως Σπηλιωπούλου μας παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα οπτική της συγγραφέα για ζητήματα που ταλανίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι ήρωες των ιστοριών είναι απλοί, καθημερινοί, κυριεύονται από φόβο, το βάρος της μνήμης, κάνουν όνειρα που ματαιώνονται και οι επιθυμίες τους θυσιάζονται όταν η εμπιστοσύνη τους προδίδεται. «ΟΝΕΙΡΑ. Τι να πω εγώ για όνειρα; Τα δικά μου τα 'κανα πέρα για να εκπληρώσουν άλλοι τα όνειρα τους. Και μάλιστα, χωρίς να το ζητήσουν.» Στα παρόντα διηγήματα οι οικογενειακές σχέσεις γίνονται ένα κουκούλι που εγκλωβίζει τον σύγχρονο άνθρωπο και τον οδηγεί στην τοξικότητα. Κόκκινο κουκούλι ή οικογενειακό καμίνι – το δυστοπικό περιβάλλον μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, που αντί να προστατεύει, να θρέφει, να βοηθά στην υγιή ανάπτυξη των μελών της, εγκλωβίζει σε ρόλους που εμποδίζουν την ωριμότητα, τραυματίζει —καμιά φορά ανεπανόρθωτα—, οδηγεί σ’ εθισμούς. «Οι αναμνήσεις αναδύονταν η μια πίσω από την άλλη και την αιχμαλώτισαν. Ξετρύπ
Αναδίφηση, η συλλογή της Εύης Τριανταφύλλου- Καραβά παρουσιάζει ποιήματα για την πορεία της ζωής, το φως συνέχισης και αντιμετώπισης των καταιγιστικών γεγονότων, την κυριαρχία του πιο δυνατού, τον έρωτα, την ομορφιά της ψυχής, την ευθύνη να δρα κανείς με βάση το συναίσθημα και την ευτυχία. «Στη ζωή, μάλλον, το τίποτα επιβραβεύεται» (Από το ποιήμα «Μηδέν εις το πηλίκον) Στην παρούσα συλλογή κυριαρχεί μια τάση αμφισβήτησης του κόσμου που γνωρίζουμε, της εικόνας που έχουμε οικειοποιηθεί. «Ποιος απαρνιέται τις πτήσεις της φύσης του, για έναν ταπεινό μανδύα υπερήρωα.» Η συλλογή αποτελεί κοκτέιλ θεμάτων κι εκθεμάτων που πραγματεύεται εσωτερικές ανησυχίες, με τον έρωτα να ηγείται μέσ’ από τη δύναμη της ένωσης και του χωρισμού. Η δημιουργός πλάθει συναισθήματα και εικόνες ομορφιάς, αέναης απόλαυσης ή αμφισβήτησης. «Αιθέρα φέρνω, σκοτάδι παίρνω. Το φως σβησμένο, τώρα αναμμένο, από ακτίνες ήλιου χρυσοκεντημένο. Γάντζο θα βάλω στον κήπο τ' ουρανού για να κρεμάσω τα κλειδιά, να μην ξεχάσω τ