Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Άννα, το όνομα της" της Κώστιας Κοντολέων


Κείμενο και φωτογραφία: Άννα Δραγάτση 

Το μυθιστόρημα της Κώστιας Κοντολέων θέτει ως κεντρικό θέμα την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Ένας άντρας χάνει αναπάντεχα τη σύζυγο και την κόρη του. Μια καταστροφική πυρκαγιά σε έναν κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του '30 του στέρησε τα άτομα με τα οποία έκανε όνειρα και σχεδίαζαν μαζί το μέλλον τους.

Από την Λήμνο εγκαθίσταται στην Αθήνα, ζώντας αυτόν τον αβάσταχτο πόνο χωρίς πια να ονειρεύεται. Η συνάντηση με μια γυναίκα στον εργασιακό του χώρο θα σηματοδοτήσει μια νέα πιο φωτεινή σελίδα για εκείνον. Με το παρελθόν και τις αναμνήσεις από τα δύο αγαπημένα του πρόσωπα που έχασε δημιουργεί μια νέα οικογένεια και αποκτά έναν γιο.

Η ζωή, ωστόσο, απαιτεί τη συνέχειά της και αυτό το αγόρι θα πρέπει µόνο του να χαράξει τον δικό του δρόμο, απελευθερωμένο από το βάρος του παρελθόντος των άλλων.

Πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που με αμεσότητα καταφέρνει να σκιαγραφήσει τη καταλυτική δύναμη που μπορεί να έχει μια τραγική στιγμή του παρελθόντος στο μέλλον ενός ανθρώπου, ένα ανεξίτηλο σημάδι που φέρουν και οι επόμενες γενιές.

Η ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και οικογενειακά αρχεία. Με αφετηρία το τραγικό και πραγματικό γεγονός της φωτιάς του 1939 στην Λήμνο σε έναν κινηματογράφο, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων θεατών, η συγγραφέας συνδυάζει αριστουργηματικά τα πραγματικά γεγονότα με την μυθιστορία και μας παρουσιάζει την εξέλιξη της ζωής ενός ανθρώπου που μπορεί να σώθηκε από τις φλόγες όμως εκείνη η μέρα τον στιγμάτισε.

Το βιβλίο περιέχει μικρά κεφάλαια με τίτλους που κάνουν ευχάριστη την ανάγνωση του. Μια ενδιαφέρουσα ιστορία για την έννοια της ταυτότητας που δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να ταξιδέψει και να συναντήσει ένα σημαντικό μέρος του 20ου αιώνα, από τα τέλη της δεκαετίας του '30 ως τα τέλη της δεκαετίας του '60.

"Τον άφηνε, λοιπόν, η Άννα να της μιλά... Αφηγήσεις άλλοτε σε σιγανούς περιπάτους στο Ζάππειο, άλλοτε σε ταβερνάκια της Πλάκας. Αφηγήσεις συνοδεία ρετσίνας και κάποιας κιθάρας.

Κι έτσι οι χιλιοειπωμένες και χιλιοακουσμένες ιστορίες για οικογενειακές καταστροφές και προσφυγιά, που τόσο μα τόσο τις είχε βαρεθεί η Άννα, αποκτούσαν μιαν άλλην διάσταση- πλέον προσωπική.
Αλλά και γι' αυτό περισσότερο επικίνδυνη...
Ο κίνδυνος του δικού στου μέλλοντος από το παρελθόν ενός άλλου." (Σελίδα 79)

Η Κώστια Κοντολέων γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας και µεταφράστρια. Έχει γράψει τα µυθιστορήµατα: Τα χρόνια του δράκου (Πατάκης, 1998), Το χάρτινο σπέρµα (Πατάκης, 1999), Το κίτρινο φουστάνι (Πατάκης, 2000), Φεύγω (Ψυχογιός, 2011), Μέσα από τις ζωές των άλλων (Ψυχογιός, 2016) και τη συλλογή διηγημάτων Σιγανά, σιγανά πατώ τη γη (Έναστρον, 2013).

Έχει µεταφράσει περισσότερα από εκατό βιβλία, µεταξύ των οποίων έργα των Τζόις Κάρολ Όουτς, Φίλιπ Πούλµαν, Τόµας Σάβατζ, Ρόαλντ Νταλ, Μάρκους Ζούσακ, Ρόµπερτ Κόρµιερ, Πενέλοπε Φιτζέραλντ, Ρ. Κ. Νάραγιαν, Μάγιας Αγγέλου, Μέλβιν Μπέρτζες κ.ά.





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Η Μαθητεία των Προέδρων» του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Οσελότος το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου «Η Μαθητεία των Προέδρων». Λίγα λόγια για το βιβλίο: Σ’ αυτόν τον επαγγελματικό χώρο, τέτοιες ιστορίες επαναλαμβάνονταν σαν να ξεκινούσε και πάλι η παρτίδα σκακιού που σκόπιμα οι παίχτες της την είχαν αφήσει στη μέση. Η εγκατάσταση στον Οργανισμό σε θέση ευθύνης νέων κομματικών στελεχών ή προσώπων εμπιστοσύνης των στελεχών της κεντρικής πολιτικής σκηνής επαναλαμβανόταν με πανηγυρικό ύφος και άπειρες παραλλαγές. Ο αέναος κύκλος της Μαθητείας των Προέδρων συνεχιζόταν. Εκείνη η ώρα, που το ψιλόβροχο γινόταν μπόρα που ξέπλενε τα πάντα γύρω της, σηματοδοτούσε πως η ζωή στον Οργανισμό θα προχωρούσε, αδιάφορη για το ποιος θα έφευγε και ποιος πάλι θα ερχόταν. Σαν ένας άλλος αδιέξοδος, τελικά, κοπετός. Καταστροφικός σαν κηλίδα πετρελαίου, που στην αρχή έπαιρνε τη μορφή ενός ουράνιου τόξου, ή μιας μεταλλικής λάμψης, και κατέληγε να γίνεται μπάλωμα και θλιβερός ιριδισμός στις ταραγμένες θάλασσες της Δημόσιας Διοίκησης...

«ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ»: Μια μεγαλειώδης θεατρική παραγωγή στο Θέατρο Παλλάς

Αλεξάνδρεια. Θαυμαστή εσύ πόλη, πρωτεύουσα της φαντασίας και της μνήμης, με τους απόκρυφους ήχους και το μεθυστικό άρωμα της ανατολής να πλημμυρίζει τον καταγάλανο ουρανό σου. Το Θέατρο Παλλάς παρουσιάζει για τη θεατρική σεζόν 2025-2026, την παράσταση «Αλεξάνδρεια», σε σύλληψη ιδέας και σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού.  Το πρωτότυπο κείμενο της Ζέτης Φίτσιου θα μας ταξιδέψει στην αιώνια αυτή πόλη αναβιώνοντας τη μαγεία της εποχής, μέσα από μια ερωτική ιστορία. Μία θεατρική παραγωγή υψηλών προδιαγραφών που φιλοδοξεί να προσφέρει στο κοινό μια πολυδιάστατη θεατρική εμπειρία που ενώνει την ποίηση, την μουσική και τη θεατρική αφήγηση. Λίγα λόγια για την παράσταση:  Στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια του μεσοπολέμου, σ’ αυτό το μοναδικό χωνευτήρι φυλών, γλωσσών και θρησκειών, ένας απρόσμενος έρωτας πρόκειται να ανατρέψει τις ζωές όλων των πρωταγωνιστών. Με φόντο το ταραχώδες σκηνικό της Μέσης Ανατολής, όπου τα πολιτικά παιχνίδια και οι στρατηγικές βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους, Άγγλοι, Γ...

Με πρωταγωνιστή τον Άκη, Γεώργιος Χαριτωνίδης

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος το βιβλίο του Γεώργιου Χαριτωνίδης με τίτλο «Με πρωταγωνιστή τον Άκη». Πρόκειται για ένα αφήγημα με φόντο την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο και τα γεγονότα που προηγήθηκαν.  Πιο συγκεκριμένα, δύο γειτονόπουλα από την Λάπηθο, κωμόπολη της κατεχόμενης Κύπρου, συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σε ένα παραλιακό καφενεδάκι. Τότε η ξεθωριασμένη οθόνη του θερινού σινεμά Ίρις επανέρχεται στον νου τους και ζωντανεύει μνήμες από περασμένα καλοκαίρια, στιγμιότυπα της παιδικής τους ηλικίας. Πάνω της προβάλλονται, σαν μικρά ντοκιμαντέρ, αληθινές ιστορίες, αναμνήσεις και επεισόδια από τη ζωή τους. Πρωταγωνιστής, ο Άκης. «Τις εποχές στη Λάπηθο τις νιώθαμε με την ξεχωριστή τους ένταση, με τη μυρωδιά και τη γεύση τους. Κάθε πρωί μάς ξυπνούσαν εκατοντάδες κελαηδήματα πουλιών που φτεροκοπούσαν έξω απ' τα παράθυρά μας. Κάθε άκουσμα προερχόταν από τη φύση, μια ανεπανάληπτη φυσική ζωή, όχι σαν σήμερα, όπου ο κάθε θόρυβος γύρω μας νομίζουμε πως είναι ο ήχος του...