Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Τα πρωτοβρόχια, Μικρή ιστορία ενηλικίωσης», Σπύρος Κιοσσές

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το βιβλίο του Σπύρου Κιοσσέ με τίτλο «Τα Πρωτοβρόχια». 


Κείμενο και φωτογραφίες: Άννα Δραγάτση 

Πρόκειται για μια ιστορία νοσταλγίας, αναμνήσεων, ένα ταξίδι στη παιδική ηλικία και τα χρόνια της δεκαετίας του '70 και '80. Ο αφηγητής και ήρωας της ιστορίας είναι ένας μαθητής δημοτικού,  ο Τάσος. Η ματιά του αποτυπώνει χαρακτηριστικά το κλίμα αυτής της μεταβατικής εποχής. Ακούσματα, φωνές από ατελείωτες ώρες παιχνιδιού στις αλάνες, μυρωδιές από τσουρέκι και γάλα και συνήθειες της οικογένειας του συνοδεύουν τις παιδικές του αναμνήσεις του ήρωα.


Παράλληλα σκιαγραφείται η ελληνική επαρχιακή κοινωνία του τέλους του εικοστού αιώνα, μια εποχή αλλιώτικη που τίποτα δεν θυμίζει σήμερα. Υπάρχουν αναφορές σε καθημερινές συνθήκες ιδιαίτερα λεπτομερώς. Η χρήση πρώτου ενικού δίνει αμεσότητα και γλαφυρότητα στην αφήγηση. Η αυτοτέλεια του κάθε κεφαλαίου είναι αριστουργηματική. Ο αναγνώστης παρακολουθεί έναν ήρωα που διακατέχεται από την αθωότητα, την περιέργεια, τις απορίες, τα παράπονα, τις δικαιολογίες και τις ανησυχίες της παιδικής ηλικίας. Οι αναμνήσεις του Τάσου έχουν ως επίκεντρο τους οικογενειακούς δεσμούς, τη σχολική ζωή και τη φιλία. Μέσα από τα σύντομα κεφάλαια του βιβλίου μας παρουσιάζονται τα μέλη της οικογένειας του αφηγητή και γεγονότα που στιγμάτισαν για πάντα τη ζωή του.

Απ’ το χέρι, ο μπαμπάς κι η μαμά προχωράνε μπροστά. Η μαμά κρατάει τον μπαμπά απ’ το μπράτσο και γέρνει το κεφάλι της στον ώμο του. Πόσο χαίρομαι να τους βλέπω έτσι. Σε λίγο θα μπούμε στο σπίτι μας, η γιαγιά θα με περιμένει να μου πει τι έγινε στο «Λούνα Παρκ», μετά θα πλύνω τα δόντια, θα κάνω την προσευχή μου μαζί με τη γιαγιά και θα πέσω για ύπνο. Ακόμη σιγοτραγουδάω το «Αν γινότανε».
Τι καλά να κρατούσε για πάντα αυτό το βράδυ. Αχ, και να γινότανε.
Απόσπασμα από το βιβλίο


Η ανεμελιά των αθώων χρόνων έρχεται αντιμέτωπη με τα πρωτοβρόχια της ζωής του νεαρού αφηγητή, οι αλλαγές της καθημερινότητας του και της κοινωνίας που ζει, ένα διαζύγιο και αποχωρισμοί αφήνουν τα ίχνη του στην παιδική ψυχή.

Τέλος, το παρόν έργο αποτελεί δείγμα των εμπειριών και βιωμάτων ενός ατόμου που γεννήθηκε την δεκαετία του ΄70, τέλη 20ου αιώνα και ζει τις κοινωνικές αλλαγές του σήμερα. Μέσω της ρεαλιστικής γραφής και της απλής πλοκής τονίζεται η καθοριστική σημασία που έχουν τα παιδικά χρόνια για την ενήλικη ζωή ενός ανθρώπου.  Είναι ένα βιβλίο που ωθεί εκείνους που έζησαν εκείνα τα χρόνια στην νοσταλγία και συστήνει τους νεότερους την πραγματικότητα και καθημερινότητα εκείνης της εποχής.

«Την ώρα του πρωινού σκέφτομαι ότι το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσω αύριο τη δασκάλα είναι πότε ένα παιδί σταματάει να είναι παιδί. Τι γίνεται; Πώς το καταλαβαίνει; Μια μέρα απλώς σταματάει να κάνει ζημιές και λάθη; Και τώρα γίνεται αυτό υπεύθυνο για τις πράξεις του και όχι οι γονείς του;»



Σπύρος Κιοσσές


Ο Σπύρος Κιοσσές είναι Αναπληρωτής Καθηγητής θεωρίας της λογοτεχνίας και δημιουργικής γραφής στο Τμήμα Γλωσσικών και Διαπολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων, ενώ επιστημονικά, κριτικά και λογοτεχνικά δημοσιεύματά του έχουν φιλοξενηθεί στον περιοδικό και ημερήσιο τύπο.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Η Μαθητεία των Προέδρων» του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Οσελότος το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου «Η Μαθητεία των Προέδρων». Λίγα λόγια για το βιβλίο: Σ’ αυτόν τον επαγγελματικό χώρο, τέτοιες ιστορίες επαναλαμβάνονταν σαν να ξεκινούσε και πάλι η παρτίδα σκακιού που σκόπιμα οι παίχτες της την είχαν αφήσει στη μέση. Η εγκατάσταση στον Οργανισμό σε θέση ευθύνης νέων κομματικών στελεχών ή προσώπων εμπιστοσύνης των στελεχών της κεντρικής πολιτικής σκηνής επαναλαμβανόταν με πανηγυρικό ύφος και άπειρες παραλλαγές. Ο αέναος κύκλος της Μαθητείας των Προέδρων συνεχιζόταν. Εκείνη η ώρα, που το ψιλόβροχο γινόταν μπόρα που ξέπλενε τα πάντα γύρω της, σηματοδοτούσε πως η ζωή στον Οργανισμό θα προχωρούσε, αδιάφορη για το ποιος θα έφευγε και ποιος πάλι θα ερχόταν. Σαν ένας άλλος αδιέξοδος, τελικά, κοπετός. Καταστροφικός σαν κηλίδα πετρελαίου, που στην αρχή έπαιρνε τη μορφή ενός ουράνιου τόξου, ή μιας μεταλλικής λάμψης, και κατέληγε να γίνεται μπάλωμα και θλιβερός ιριδισμός στις ταραγμένες θάλασσες της Δημόσιας Διοίκησης...

«Ένας ανεκτίμητος θησαυρός» της Ελένης Γεωργούση

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής το βιβλίο «Ένας ανεκτίμητος θησαυρός» της Ελένης Γεωργούση.  Οπισθόφυλλο: Σμαράγδα το όνομά της. Και όπως τα περισσότερα πολύτιμα ρουμπίνια και σμαράγδια, κρύβει πίσω της μία σκοτεινή ιστορία. Την ημέρα της γέννησής της, στα χέρια των γονιών της –δύο από τους μεγαλύτερους πειρατές της τότε εποχής– βρέθηκε ένα από τα πολυτιμότερα σμαράγδια που είχαν κλαπεί ποτέ. Εξού και το όνομα της όμορφης κόρης τους. Πολλοί πειρατές και ναυτικοί μπήκαν στον πειρασμό να κλέψουν και να εκμεταλλευτούν αυτό το σμαράγδι. Ποιο από τα δύο σμαράγδια όμως έχει τελικά τη μεγαλύτερη αξία; Ένα μυθιστόρημα που αγγίζει τις χαμένες αξίες των ανθρώπων, τους πειρασμούς και τον πιο ιερό δεσμό, αυτόν της οικογένειας. Ένα μικρό ταξίδι σε μία άλλη εποχή, που θα θέλαμε να ζήσουμε και οι ίδιοι, ή καταστάσεις που δε θα θέλαμε να βιώσουμε ποτέ. Βιογραφικό: Η Ελένη Γεωργούση γεννήθηκε το 1999 στη Γερμανία, αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Στην εφηβική της ηλικία ξεκίνησε να ...

 Η Πηνελόπη στη Χίο, Κώστας Στοφόρος

Το βιβλίο του Κώστα Στοφόρου "Η Πηνελόπη στη Χίο", που βασίζεται στις Πρώτες ενθυμήσεις της Πηνελόπης Δέλτα, μας ταξιδεύει στη νεαρή ηλικία της αγαπημένης συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων. Η δωδεκάχρονη Πηνελόπη επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Χίο και είναι έτοιμη να εξερευνήσει τον τόπο των παππούδων της. Ένα καλοκαίρι που θα κρατήσει ζωντανό στο νου και τη καρδιά για πάντα. Στις σελίδες του μυθιστορήματος ξετυλίγονται οι αναμνήσεις της Πηνελόπης από τον πρώτο της έρωτα, τον Νικολή, από τις βόλτες και τις περιπέτειες τους στο νησί. Αναμνήσεις που μυρίζουν μαστίχα και μανταρίνι.  "Πολλά χρόνια αργότερα, έναν σκληρό Απρίλη, η ματιά της Πηνελόπης έπεσε στους τελευταίους λαλάδες που φύτρωναν στο παρτέρι στον Κηφισιά. Λίγο πριν διαλέξει την αιώνια σιωπή, το μυαλό της γύρισε σε εκείνο το καλοκαιρινό απομεσήμερο στη Χίο και στα κατσαρά ξανθιά μαλλιά του Νικολή. Του αγοριού που μύριζε ψάρι, μανταρίνι και μαστίχα- και στο βάθος, κάτι πιο πικρό."  Πρόκειται για ένα έξοχο και...