"Θα κρατώ το χέρι που πόνεσα και φίλησα σ' ένα μέρος
που ο αέρας φυσάει από δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα,
που η νύχτα κοιμάται στα κάγκελασαν στάλα που ξέχασε να εξατμιστεί
και που οι λέξεις έχουν ξεμείνει από ορισμούς
κι έχουν πλέον μόνον ήχους."
Η ποιητική συλλογή της Έλενας Κτενοπούλου παρουσιάζει τριάντα ποιήματα για τη διαχρονική ανάγκη για αγάπη, τη διεκδίκηση της ελευθερίας με σκοπό τη νίκη της σιωπής και των σκιών του παρελθόντος.
Μέσα από τις ρεαλιστικές εικόνες μιας πόλης σκιαγραφείται η ελπιδα εκπλήρωσης της ευχής για μια ζωή χωρίς φόβο και θυμό απαλλαγμένη από την μοναξιά και την απελπισία με την όρεξη για ζωή να παραμένει ζωντανή.
Στα ποιήματα της συλλογής είναι παρούσα η εξέλιξη του σύγχρονου ανθρώπου, οι σταθμοί της ζωής του, οι ιδιότητες που αποκτά με το πέρασμα του χρόνου. Παρουσιάζεται μια ζωή που ορισμένες φορές είναι παράλογη και οδηγεί το άτομο σε μια πάλη σε στενά και γνωριμα όρια χωρίς εξηγήσεις. Κανείς δεν μπορεί να μείνει αναπόσπαστος από τους εξωτερικούς παράγοντες.
"ΕΡΙΞΑ ΣΤΟ ΜΠΛΕ όσα δε σου 'πα
κι έβαψα τον ουρανό,
που είχε αρχίσει να ξεθωριάζει απ' τη σιωπή.
Αν κοιτάζεις πάνω,
μπορεί και να τ' ακούσεις."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου