Άνευ, Σταύρος Αντώνιος Κουβαράς

 «Εγώ 

όταν ονειρεύομαι,

χαρτογραφώ τον κόσμο μου.

Εσύ

φτιάχνεις ακόμα όνειρα;»

Η συλλογή του Σταύρου Αντωνίου Κουβαρά παρουσιάζει ποιήματα για την αγάπη, τον κύκλο της ζωής, τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, τα πάθη, τα όνειρα, το αίσθημα ασφάλειας, τον χρόνο. Το Άνευ μορφοποιήθηκε σε εκείνες τις στιγμές της ζωής, που το μόνο που απομένει είναι η κλονισμένη μας πίστη.

«Φοβάμαι

να γυρίσω το φύλλο

και το ποίημα

κοπεί στα δύο.

Σαν μια αγάπη

που δεν ευδοκίμησε.» (Ποίημα «Άγχος»)

Οι στίχοι μας παρασύρουν σε ανεκπλήρωτα όνειρα, ανείπωτα λόγια και σε ζωές που δεν έγιναν πραγματικότητα. Η συλλογή συνιστά παράκληση και ευχή συμμετοχής στον ποιητικό διάλογο, αλλά και στην εύρεση της αλήθειας κάθε ατόμου. Ο αναγνώστης κατακλύζεται από συναισθήματα. Ο ποιητής είναι παρατηρητής όσων απασχολούν το σύγχρονο άτομο και προβληματίζει τον αναγνώστη σχετικά με τις βαθύτερες επιθυμίες του σε έναν κόσμο που επικρατεί η εικόνα. 

«Σμιλευόμαστε 

απ' το όλον 

της ανθρώπινης ματαιότητας

Είμαστε τα μικρά 

φλεγόμενα δευτερόλεπτά

μας» (Από το ποίημα «Δειλινά Απρίλη»)