Αναδίφηση, η συλλογή της Εύης Τριανταφύλλου- Καραβά παρουσιάζει ποιήματα για την πορεία της ζωής, το φως συνέχισης και αντιμετώπισης των καταιγιστικών γεγονότων, την κυριαρχία του πιο δυνατού, τον έρωτα, την ομορφιά της ψυχής, την ευθύνη να δρα κανείς με βάση το συναίσθημα και την ευτυχία.
«Στη ζωή, μάλλον, το τίποτα επιβραβεύεται» (Από το ποιήμα «Μηδέν εις το πηλίκον)
Στην παρούσα συλλογή κυριαρχεί μια τάση αμφισβήτησης του κόσμου που γνωρίζουμε, της εικόνας που έχουμε οικειοποιηθεί.
«Ποιος απαρνιέται τις πτήσεις της φύσης του,
για έναν ταπεινό μανδύα υπερήρωα.»
Η συλλογή αποτελεί κοκτέιλ θεμάτων κι εκθεμάτων που πραγματεύεται εσωτερικές ανησυχίες, με τον έρωτα να ηγείται μέσ’ από τη δύναμη της ένωσης και του χωρισμού. Η δημιουργός πλάθει συναισθήματα και εικόνες ομορφιάς, αέναης απόλαυσης ή αμφισβήτησης.
«Αιθέρα φέρνω, σκοτάδι παίρνω.
Το φως σβησμένο, τώρα αναμμένο,
από ακτίνες ήλιου χρυσοκεντημένο.
Γάντζο θα βάλω στον κήπο τ' ουρανού
για να κρεμάσω τα κλειδιά,
να μην ξεχάσω τη μηλιά, τ' άγρια χόρτα και την αγριελιά.»
Η φύση και οι καρποί της ταξιδεύουν με χρωματική αρμονία στον κύκλο τους. Η θάλασσα με την επιβλητική παρουσία της πάντα γαλήνια και θυμωμένη. Το σύμπαν χαμένο στη μυστήρια απεραντοσύνη του. Η ζωή και ο θάνατος μετατρέπουν το φόβο σε πόθο μέσ’ από την ένωσή τους. Οι βιωματικές αναφορές ελάχιστες και με το λόγο να φωτογραφίζει προσωπικές επιθυμίες κι ανησυχίες. Η δημιουργία υμνείται για την ομορφιά της εικόνας και της ψυχής σαν ένας μοναδικός σπουδαίος τρόπος έκφρασης κι επικοινωνίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου