Altera Pars, Μαριάννα Παπαδημητρίου

Η ποιητική συλλογή «Altera Rars» της Μαριάννας Παπαδημητρίου παρουσιάζει σαράντα εννέα ποιήματα για την αγάπη, τον έρωτα, την ελπίδα, τη λύτρωση, τα όνειρα, την ελευθερία,την αλήθεια που μεταμορφώνεται σε ψέμα, τις πληγές που δε θεραπεύονται.

«Μετρημένες στιγμές σαν πυροτέχνημα

Πολλή φασαρία για λίγη λάμψη

κι ύστερα σκοτάδι και σιωπή»

Η ποιήτρια μας συστήνει έναν κόσμο όπου οι λέξεις έχουν χαρακτηριστικά ενός ρούχου, που φθείρεται με τον χρόνο και που το προσέχουμε μη λερωθεί. Σε αυτό τον ποιητικό κόσμο κάθε αρχή συνοδεύεται με το λευκό χρώμα και τα όνειρα εκδικούνται. Εκεί

επικρατεί η απουσία, η ησυχία και η σιωπή. Παράλληλα, αποτυπώνεται και ορίζεται η ποίηση ως «μιας πιστή αντιγραφή της μοναξιάς». Στους στίχους των ποιημάτων τονίζεται το βάρος των τραυμάτων του παρελθόντος και οι σκιές του. Ακόμη, σημαντική θέση στη συλλογή έχει η έννοια του χρόνου, όπως η φθορά που δημιουργεί στον αποτύπωμα του σύγχρονου ανθρώπου και η διάρκεια του στον πόνο, ο οποίος κυλά αργά.

«Αν περπατήσεις ευτυχισμένος στη βροχή

ξεπλένεται η ψυχή σου;

Αν κλάψεις για τις πεθαμένες ελπίδες

ανασταίνονται κάποτε;

Αν πιεις για τα χαμένα όνειρά σου

βρίσκεις δύναμη για καινούρια;

Κι αν ονειρευτείς τη ζωή σου

κοιμάσαι πάντα στην ίδια πλευρά;»

(Απόσπασμα απο το ποιήμα «Αν» σελίδα 37)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Πηνελόπη στη Χίο, Κώστας Στοφόρος

Το βιβλίο του Κώστα Στοφόρου "Η Πηνελόπη στη Χίο", που βασίζεται στις Πρώτες ενθυμήσεις της Πηνελόπης Δέλτα, μας ταξιδεύει στη νεαρή ηλικία της αγαπημένης συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων. Η δωδεκάχρονη Πηνελόπη επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Χίο και είναι έτοιμη να εξερευνήσει τον τόπο των παππούδων της. Ένα καλοκαίρι που θα κρατήσει ζωντανό στο νου και τη καρδιά για πάντα. Στις σελίδες του μυθιστορήματος ξετυλίγονται οι αναμνήσεις της Πηνελόπης από τον πρώτο της έρωτα, τον Νικολή, από τις βόλτες και τις περιπέτειες τους στο νησί. Αναμνήσεις που μυρίζουν μαστίχα και μανταρίνι. "Πολλά χρόνια αργότερα, έναν σκληρό Απρίλη, η ματιά της Πηνελόπης έπεσε στους τελευταίους λαλάδες που φύτρωναν στο παρτέρι στον Κηφισιά. Λίγο πριν διαλέξει την αιώνια σιωπή, το μυαλό της γύρισε σε εκείνο το καλοκαιρινό απομεσήμερο στη Χίο και στα κατσαρά ξανθιά μαλλιά του Νικολή. Του αγοριού που μύριζε ψάρι, μανταρίνι και μαστίχα- και στο βάθος, κάτι πιο πικρό." Πρόκειται για ένα έξοχο και...

ο πρίγκιψ του δεύτερου ορόφου, Άρης Σφακιανάκης

«Ο πρίγκιψ του δευτέρου ορόφου» συμπληρώνει την τριλογία ιστορικών μυθιστορημάτων του Άρη Σφακιανάκη, έπειτα από τα βιβλία «Η έξοδος» και «Στη σκιά του Κυβερνήτη». Το βιβλίο μας μεταφέρει στην εποχή που ξεκίνησε μετά από την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια και την έλευση του ανηλίκου τότε Όθωνα. Μια εποχή που σημαδεύτηκε από τα γεγονότα που βίωσε η χώρα. Αφήγητης της ιστορίας είναι ένας νεαρός Έλληνας της Διασποράς από το Ιάσιο που σπούδασε νομικά στο Μόναχο, αρχικά ήταν στη δούλευση του Ι. Κωλλέτη και έπειτα βρέθηκε στο πλάι του Όθωνα αναλαμβάνοντας να κάνει μαθήματα ελληνικών στη βασίλισσα Αμαλία και έτσι εγκαθίσταται στο παλάτι. Ο νεαρός με το παρατσούκλι «πρίγκιψ» μας αφηγείται στιγμιότυπα της ζωής του παλατιού, σκιαγραφεί και αποδίδει με μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση κάθε πτυχή της προσωπικότητας των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στο πρόσωπο του Όθωνα και της Αμαλίας. Όσο αφορά την περίπτωση της βασίλισσας Αμαλίας το παρόν βιβλίο αποτελεί ένα ξεχωριστ...

«Η Μαθητεία των Προέδρων» του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Οσελότος το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου «Η Μαθητεία των Προέδρων». Λίγα λόγια για το βιβλίο: Σ’ αυτόν τον επαγγελματικό χώρο, τέτοιες ιστορίες επαναλαμβάνονταν σαν να ξεκινούσε και πάλι η παρτίδα σκακιού που σκόπιμα οι παίχτες της την είχαν αφήσει στη μέση. Η εγκατάσταση στον Οργανισμό σε θέση ευθύνης νέων κομματικών στελεχών ή προσώπων εμπιστοσύνης των στελεχών της κεντρικής πολιτικής σκηνής επαναλαμβανόταν με πανηγυρικό ύφος και άπειρες παραλλαγές. Ο αέναος κύκλος της Μαθητείας των Προέδρων συνεχιζόταν. Εκείνη η ώρα, που το ψιλόβροχο γινόταν μπόρα που ξέπλενε τα πάντα γύρω της, σηματοδοτούσε πως η ζωή στον Οργανισμό θα προχωρούσε, αδιάφορη για το ποιος θα έφευγε και ποιος πάλι θα ερχόταν. Σαν ένας άλλος αδιέξοδος, τελικά, κοπετός. Καταστροφικός σαν κηλίδα πετρελαίου, που στην αρχή έπαιρνε τη μορφή ενός ουράνιου τόξου, ή μιας μεταλλικής λάμψης, και κατέληγε να γίνεται μπάλωμα και θλιβερός ιριδισμός στις ταραγμένες θάλασσες της Δημόσιας Διοίκησης...

My.bookstories

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου