Αυτόφωτα είδωλα, η συλλογή της Κ. Πιρίπιτση παρουσιάζει είκοσι επτά ποιήματα για την αγάπη, τη διαχρονική δύναμη των ανθρώπινων αξιών, την μοναξιά, την ευτυχία, το φως ως σημάδι της ζωής, τον φόβο του βιώματος, την αδικία, την ακύρωση του ονείρου. Σε κάθε σελίδα της συλλογής είναι παρόν το στοιχείο της φύσης, άλλοτε με την εικόνα ενός λουλουδιού που ανθίζει και άλλοτε ενός τριαντάφυλλου που μαραίνεται. Παράλληλα, ο αναγνώστης ταξιδεύει σε μέρη ρεαλιστικά και ονειρικά όπως μια παραλία με σημαντική αναφορά στα στοιχεία της θάλασσας. «Φυσάει ο αέρας και ψιχαλίζει και τα πουλιά πετούν μακριά, μα σαν το φύσημα θεριεύει και στροβιλίζει τη βροχή, βρέχεται εκείνο το τσεπάκι και λιώνει της ευτυχίας του το χαρτί. Και τώρα που έχασες την ευτυχία μένει του ανέμου η βουή. Ναι, σου θυμίζει πως είναι πλάνη να λογαριάζεις για ευτυχία μια επίπλαστη προσμονή...» Συναισθήματα και σκέψεις για τη ζωή, την αγάπη, την κοινωνία και τα ιδανικά του σύγχρονου κόσμου μετατρέπονται σε ...
"Αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται."