My.bookstories

  Η ποιητική συλλογή του Άλκη Παπαντωνίου παρουσιάζει 38 ποιήματα , τριάντα οκτώ στάσεις στις οποίες ο ποιητής, αναζητεί, ανακαλύπτει και κρύβει την ουσία της ύπαρξης που αποτελείται από όλα τα Σχεδόν τίποτα. Τα ποιήματα προβάλουν θέματα σχετικά με τον χρόνο, την ευτυχία, την ύπαρξη, τη μοναξιά, τη ματαιότητα, τη μνήμη, τον πόνο που χαράζει ανεξίτηλα τη ψυχή. Παράλληλα, στις σελίδες της συλλογής παρουσιάζεται η συνεισφορά του σύγχρονου ανθρώπου στη μορφή του κόσμου.  Άνθρωπος. Ένας ποταμός γεμάτος παραποτάμους κι εξαιρέσεις. Ένας ουρανός με αθέατες εξάρσεις. Ένα πιάνο ο καθένας που κάθε πλήκτρο βγάζει διαφορετικούς ήχους από τα άλλα. Κι ο πιανίστας να επιμένει να παίξει την ίδια μουσική. («Τω άγνωστω άνθρωπω» σελίδα 47) 

  Η ποιητική συλλογή «Altera Rars» της Μαριάννας Παπαδημητρίου παρουσιάζει σαράντα εννέα ποιήματα για την αγάπη, τον έρωτα, την ελπίδα, τη λύτρωση, τα όνειρα, την ελευθερία,την αλήθεια που μεταμορφώνεται σε ψέμα, τις πληγές που δε θεραπεύονται. «Μετρημένες στιγμές σαν πυροτέχνημα Πολλή φασαρία για λίγη λάμψη κι ύστερα σκοτάδι και σιωπή» Η ποιήτρια μας συστήνει έναν κόσμο όπου οι λέξεις έχουν χαρακτηριστικά ενός ρούχου, που φθείρεται με τον χρόνο και που το προσέχουμε μη λερωθεί. Σε αυτό τον ποιητικό κόσμο κάθε αρχή συνοδεύεται με το λευκό χρώμα και τα όνειρα εκδικούνται. Εκεί  επικρατεί η απουσία, η ησυχία και η σιωπή. Παράλληλα, αποτυπώνεται και ορίζεται η ποίηση ως «μιας πιστή αντιγραφή της μοναξιάς». Στους στίχους των ποιημάτων τονίζεται το βάρος των τραυμάτων του παρελθόντος και οι σκιές του. Ακόμη, σημαντική θέση στη συλλογή έχει η έννοια του χρόνου, όπως η φθορά που δημιουργεί στον αποτύπωμα του σύγχρονου ανθρώπου και η διάρκεια του στον πόνο, ο οποίος κυλά αργά.  «...

  «Πόσο υπέροχο ωστόσο κάνουν τον άνθρωπο η χαρά και η ευτυχία! Πώς πλημμυρίζει η καρδιά με αγάπη!Μοιάζει σαν να θέλεις ν' ανοίξεις όλη σου την καρδιά σε μια άλλη καρδιά, τα θέλεις όλα πρόσχαρα, όλα να χαμογελούν. Και πόσο μεταδοτική είναι η χαρά αυτή! Εχθές στα λόγια της υπήρχε τόση τρυφερότητα, τόση καλοσύνη για μένα στην καρδιά της... » Το διαχρονικό έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι παρουσιάζει τη μοναξιά, την απομόνωση του ανθρώπου, τη διάψευση των προσδοκιών, το απραγματοποίητο, την καλοσύνη, την τρυφερότητα, την αγάπη και την ευτυχία. Την εποχή της συγγραφής του έργου (1847) ο Ντοστογέφσκι επισήμανε ως ένα αξιοσημείωτο κοινωνικό φαινόμενο τον άνθρωπο-ονειροπόλο. «Ο ονειροπόλος-αν χρειάζεται να τον προσδιορίσω ακριβώς- δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα πλάσμα ουδέτερου γένους. »Το έργο αποτυπώνει το ταραγμένο κλίμα της eποχής του 19ου αιώνα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.  Κατά τη διάρκεια μιας λευκής νύχτας ο κεντρικός ήρωας συναντά τη νεαρή Νάστενκα γρηγορα αναπτύσσεται ...

  Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος το μυθιστορημα της Ειρήνης Νικολάρη-Καλαμάρη «η καρδιά του κόσμου». Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στη Χίο την εποχή που το νησί βρίσκεται τουρκοκρατούμενο. Πιο συγκεκριμένα, την Άνοιξη του 1609, ο Ιταλός ζωγράφος Φραντσέσκο Αλμπάνι φτάνει εκεί. Έπειτα από την επίσκεψη του σε ένα μοναστήρι του νησιού φτάνει στα χέρια του ένα χειρόγραφο που ζωντανεύει ξανά μια ιστορία αγάπης που ανήκει στα μεσαιωνικά χρόνια.  Στις σελίδες του χειρόγραφου σημειώματος ο Ιταλός ζωγράφος γίνεται μάρτυρας του έρωτα της Ζακελίνας, μοναχοκόρης του άρχοντα Νικολάου Φορνέτι Ιουστινιάνη και του Ευγένιου, υπηρέτη του πατέρα της. Ένας απαγορευμένος έρωτας που θα βρέθει σε επικίνδυνα μονοπάτια, η ζωή και των δύο θα απειληθεί, ο βίαιος χωρισμός τους θα τους οδηγήσουν από τη Χίο στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή κοντά στην Άλωση της Πόλης. Η Ζακελίνα από ένα σκλαβοπάζαρο της Πόλης βρίσκεται μοναχή σε ένα αυστηρό μοναστήρι και ο Ευγένιος α...

Η συλλογή του Αλέξανδρου Χριστόπουλου παρουσιάζει τριάντα ένα ποιήματα για την μνήμη, την ύπαρξη, τη φθορά του χρόνου, το όνειρο, τη ψευδαίσθηση, την αυταπάτη, τον συμβιβασμό, την αποτυχία, την προσδοκία, την ελπίδα. Ο αναγνώστης δίνεται αποδέκτης εικόνων οικείων με ρεαλιστικά στοιχεία. Η συλλογή πραγματεύεται τον ανθρώπινο ψυχισμό με τα συμπλέγματα και τις νευρώσεις του. Ο ποιητής αποτυπώνει πως ο κόσμος μπορεί να πάρει τη μορφή που του δίνουμε. Παράλληλα, στη συλλογή επικρατεί το υπαρξιακό άγχος, τα γιατί που κατακλύζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, προβληματισμοί που απασχολούν τον καθέναν μας.   «Θα αναγνώσουμε τα νέα έπη, εκείνα που ιστορούν πίστη, ελπίδα, δίκαιο και ανάποδα. Θ' ακούσουμε για την ηθική ολοκλήρωση, την αναγκαιότητα του πόνου, την αποσυμφόρηση των συμβόλων. Θα ΄ναι άγρια η φυγή απ' το μάταιο, έτσι είπαν.»