Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σχετικά με τη φύση του φωτός, Μπάμπης Ράλλης




Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος το μυθιστόρημα του Μπάμπη Ράλλη «Σχετικά με τη φύση του φωτός». Στο βιβλίο παρουσιάζονται στιγμιότυπα μιας άλλης εποχής, αναμνήσεις και βιώματα του κεντρικού ήρωα.
Μέσα στις σελίδες ζωντανεύουν τα εφηβικά χρόνια του ήρωα, οι φιλίες, τα φλερτ, οι μηχανές, τα μπιλιάρδα, τα καλοκαίρια χωρίς νόημα, η πενθήμερη εκδρομή, η φοιτητική ζωή, οι μοναχικές διακοπές.

Στοιχείο που κυριαρχεί και κάνει ξεχωριστό και παράλληλα ενδιαφέρον το παρόν πόνημα είναι η χρήση του δευτέρου προσώπου στην αφήγηση. Πρόκειται για μια διαρκή επίκληση και προσφώνηση σε μια γυναίκα που στιγμάτισε για πάντα τον ήρωα-αφηγητή.

Έχει το φως κόκαλα;
Και τι σημασία έχει ή δεν έχει αυτό στη ζωή μας;
Τι συμβαίνει όταν η ζωή ενός άνδρα δένεται άρρηκτα με την εξιδανικευμένη μορφή μιας γυναίκας;
Επαναλαμβανόμενοι, αδιέξοδοι, κυλιόμενοι τοπικά και χρονικά κύκλοι οδηγούν τον ήρωα της ιστορίας στη λύτρωση, όχι με τη διαφυγή του από αυτούς – πράξη ανέφικτη –, αλλά με το αργό ξεδίπλωμα του φαντασιακού του κόσμου στο αναλλοίωτο, φαινομενικά μεταβλητό έδαφός τους και με την οριακή, πύρρεια νίκη της συνείδησης πάνω στην άλογη δύναμη του ενστίκτου.

"Η ζωή μου. Ένα όνειρο. Μια αθέλητη περιδίνηση σε μια σήραγγα. Το όνειρο κάποιου που ζει σε έναν άλλο κόσμο, που κι αυτός είναι το όνειρο κάποιου που ζει σε έναν άλλο κόσμο, κι εκείνος το όνειρο κάποιου άλλου. Και οι πρωταγωνιστές των ονείρων τους βλέπουν τα δικά τους όνειρα, όπως εγώ βλέπω τα δικά μου ο όνειρα, και οι πρωταγωνιστές των πρωταγωνιστών των ονείρων τους βλέπουν τα δικά τους κι έτσι προχωράει το πράγμα ατέρμονα, όσο πίσω ή όσο μπροστά και να κοιτάξεις, καθένας μας προϊόν ονείρου και ταυτόχρονα δημιουργός ονείρων."

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Η Πηνελόπη στη Χίο, Κώστας Στοφόρος

Το βιβλίο του Κώστα Στοφόρου "Η Πηνελόπη στη Χίο", που βασίζεται στις Πρώτες ενθυμήσεις της Πηνελόπης Δέλτα, μας ταξιδεύει στη νεαρή ηλικία της αγαπημένης συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων. Η δωδεκάχρονη Πηνελόπη επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Χίο και είναι έτοιμη να εξερευνήσει τον τόπο των παππούδων της. Ένα καλοκαίρι που θα κρατήσει ζωντανό στο νου και τη καρδιά για πάντα. Στις σελίδες του μυθιστορήματος ξετυλίγονται οι αναμνήσεις της Πηνελόπης από τον πρώτο της έρωτα, τον Νικολή, από τις βόλτες και τις περιπέτειες τους στο νησί. Αναμνήσεις που μυρίζουν μαστίχα και μανταρίνι.  "Πολλά χρόνια αργότερα, έναν σκληρό Απρίλη, η ματιά της Πηνελόπης έπεσε στους τελευταίους λαλάδες που φύτρωναν στο παρτέρι στον Κηφισιά. Λίγο πριν διαλέξει την αιώνια σιωπή, το μυαλό της γύρισε σε εκείνο το καλοκαιρινό απομεσήμερο στη Χίο και στα κατσαρά ξανθιά μαλλιά του Νικολή. Του αγοριού που μύριζε ψάρι, μανταρίνι και μαστίχα- και στο βάθος, κάτι πιο πικρό."  Πρόκειται για ένα έξοχο και...

ο πρίγκιψ του δεύτερου ορόφου, Άρης Σφακιανάκης

«Ο πρίγκιψ του δευτέρου ορόφου» συμπληρώνει την τριλογία ιστορικών μυθιστορημάτων του Άρη Σφακιανάκη, έπειτα από τα βιβλία «Η έξοδος» και «Στη σκιά του Κυβερνήτη». Το βιβλίο μας μεταφέρει στην εποχή που ξεκίνησε μετά από την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια και την έλευση του ανηλίκου τότε Όθωνα. Μια εποχή που σημαδεύτηκε από τα γεγονότα που βίωσε η χώρα.  Αφήγητης της ιστορίας είναι ένας νεαρός Έλληνας της Διασποράς από το Ιάσιο που σπούδασε νομικά στο Μόναχο, αρχικά ήταν στη δούλευση του Ι. Κωλλέτη και έπειτα βρέθηκε στο πλάι του Όθωνα αναλαμβάνοντας να κάνει μαθήματα ελληνικών στη βασίλισσα Αμαλία και έτσι εγκαθίσταται στο παλάτι. Ο νεαρός με το παρατσούκλι «πρίγκιψ» μας αφηγείται στιγμιότυπα της ζωής του παλατιού, σκιαγραφεί και αποδίδει με μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση κάθε πτυχή της προσωπικότητας των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στο πρόσωπο του Όθωνα και της Αμαλίας.  Όσο αφορά την περίπτωση της βασίλισσας Αμαλίας το παρόν βιβλίο αποτελεί ένα ξεχωριστ...

«Η Μαθητεία των Προέδρων» του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Οσελότος το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ε. Παντελόγλου «Η Μαθητεία των Προέδρων». Λίγα λόγια για το βιβλίο: Σ’ αυτόν τον επαγγελματικό χώρο, τέτοιες ιστορίες επαναλαμβάνονταν σαν να ξεκινούσε και πάλι η παρτίδα σκακιού που σκόπιμα οι παίχτες της την είχαν αφήσει στη μέση. Η εγκατάσταση στον Οργανισμό σε θέση ευθύνης νέων κομματικών στελεχών ή προσώπων εμπιστοσύνης των στελεχών της κεντρικής πολιτικής σκηνής επαναλαμβανόταν με πανηγυρικό ύφος και άπειρες παραλλαγές. Ο αέναος κύκλος της Μαθητείας των Προέδρων συνεχιζόταν. Εκείνη η ώρα, που το ψιλόβροχο γινόταν μπόρα που ξέπλενε τα πάντα γύρω της, σηματοδοτούσε πως η ζωή στον Οργανισμό θα προχωρούσε, αδιάφορη για το ποιος θα έφευγε και ποιος πάλι θα ερχόταν. Σαν ένας άλλος αδιέξοδος, τελικά, κοπετός. Καταστροφικός σαν κηλίδα πετρελαίου, που στην αρχή έπαιρνε τη μορφή ενός ουράνιου τόξου, ή μιας μεταλλικής λάμψης, και κατέληγε να γίνεται μπάλωμα και θλιβερός ιριδισμός στις ταραγμένες θάλασσες της Δημόσιας Διοίκησης...